10 stycznia, wspólnie z hufcem ZHP, MOKSiR będzie tradycyjnie uczestniczył w działaniach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Na terenie miasta i gminy Chojnów pojawi się łącznie 65 wolontariuszy z kolorowymi puszkami Orkiestry. Kwestowanie rozpocznie się już o 7.00 rano. Prezentacje sceniczne w MOKSiR startują o godz. 16.00.

zobacz więcej...

Mówiąc szczerze na początku tego roku, kiedy rodziła się idea konkursu fotograficznego „Chojnów – miejsce magiczne”, wszystko wydawało się klarowne. I dopiero nadsyłane do nas zdjęcia sprawiły, że „proste” stało się „zakręcone”. Bo czy np. ogólne ujęcie rynku, z górującą sylwetką kościoła Ap. Piotra i Pawła, znane także z licznych widokówek, jest „magiczne”? Obrazek ten wielu z nas widzi codziennie nawet kilkakrotnie, więc „oswoiliśmy” go w sobie na tyle, że dalecy jesteśmy od przypisywania mu takiej funkcji. Ale jeśli ktoś mieszkał w Chojnowie przed laty, a teraz wraca tu wspomnieniami? Wspomnienie rynku będzie jak najbardziej magiczne... Piszę o tym dlatego, by uświadomić Państwu, z jakimi problemami musieli zmierzyć się jurorzy konkursu. 13 osób, które oficjalnie zgłosiło swe prace, nadesłało nam blisko 300 fotografii. Wiele z nich nie zagościło na internetowej stronie Miejskiego Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji. Były zbyt oczywiste, zbyt „wprost”, a my szukaliśmy świeżego, innego spojrzenia na otaczającą nas rzeczywistość. Chcieliśmy – oczyma, a raczej obiektywami autorów – zobaczyć Chojnów na nowo, inaczej, bardziej „magicznie”. Wreszcie zapadła decyzja. Pierwsze miejsce – za największą ilość „magii” wydobytej aparatem – przyznano Michałowi Rybczyńskiemu (MICHAŁR). Dwa drugie ex aequo podzielili między siebie Anna Wapińska (SAVANNAH) i Przemysław Rysicki (PRZEMEK). Jeszcze ciaśniej było na najniższym stopniu podium – aż cztery równorzędne trzecie miejsce to uznanie dla prac Barbary Słotwińskiej (BASZKA), Darii Kulik (DARRUNIECZKA), Pawła Wróbla (PAW) i Przemysława Hołowniaka (HOŁEK). Podobały się też pojedyncze zdjęcia innych autorów; mamy nadzieję, że wszyscy zechcą wziąć udział w nowym, przyszłorocznym konkursie i być może wtedy ostateczny wynik będzie dla niektórych bardziej korzystny. Dziękujemy wszystkim uczestnikom, a osoby nagrodzone, które nie pojawiły się na otwarciu wystawy w kawiarence MOKSiR, prosimy o kontakt. Najciekawsze prace będą eksponowane do końca stycznia 2010 roku na pierwszym piętrze Urzędu Miejskiego w Chojnowie, przy pl. Zamkowym 1

zobacz więcej...

Dobiegło końca przyjmowanie zgłoszeń w konkursie fotograficznym "Chojnów - miejsce magiczne". Na finiszu wpłynęło tyle zgłoszeń, że będziemy je teraz jeszcze szybko Państwu prezentować, a 16 grudnia br. /środa/ w kawiarence MOKSiR o godz. 18.00 odsłonimy wystawę prac i ogłosimy wyniki.

zobacz więcej...

Wraz z zespołem ALL` ANTICO przygotowujemy świąteczny prezent - zestaw kolęd, który oprócz umiejętności muzyków pokazywał będzie też Chojnów - jego zabytki, architekturę itp. Pierwszy "teledysk" jest już do obejrzenia na youtube. Należy wpisać: ALL` ANTICO - Hej koleda koleda. Życzymy miłych wrażeń, czekamy na opinie.

zobacz więcej...

29 listopada br. (niedziela) o godz. 19.00 w sali gimnastycznej Gimnazjum nr 2 w Chojnowie Teatr Modrzejewskiej zaprezentuje sztukę Roberta Urbańskiego „Szaweł”. Reżyseria- Jacek Głomb. Scenografia – Małgorzata Bulanda. Muzyka – Lech Jankowski. Grają na żywo: Łukasz Matuszyk – akordeon, Sławomir Dudar – saksofon, Amadeusz Naczyński – instrumenty perkusyjne. Premiera miała miejsce 8 kwietnia 2004 roku w magazynie przy ul. Jordana w Legnicy. Wejściówki na przedstawienie można uzyskać w MOKSiR „Szaweł” kapitalnie wpisał się w tradycję tych widowisk teatru Jacka Głomba, w których słychać bicie serc postaci, a magia sceny dzieje się na wyciągnięcie ręki. Jest Wielki Czwartek. Zbieramy się na dziedzińcu starego magazynu przy ulicy Jordana. Płonie ognisko. Spod żelaznych schodów wychodzą owinięci szmatami muzykanci. Na saksofonie, bębenku i akordeonie intonują charakterystyczną żydowska melodię. Niewielka grupa śpiewa „O Bogu mówi każdy okruch świata, hymny mu śpiewa rozgwieżdżone niebo”. Fakt. Zapalają się pierwsze gwiazdy. Obrazek jak z tv. Zza płotu wybiega Szaweł (Przemek Bluszcz). Szczuje psem chrześcijan okutanych w marne płaszcze. Pochodnie. Krzyki. Przerażenie. Rzymianie rozganiają agresywnych Żydów. Żołnierze Piłata wycofują się. Tumult cichnie. Scena trzecia. Stromymi schodami, wzdłuż murów, pod którymi widać poniemieckie napisy, idziemy do Damaszku za Szawłem. W zbitym tłumie wspinamy się betonową ścieżką okutych stalą stopni. Sprzedawcy gazet we współczesnych ciuchach krzyczą: „Morderca chrześcijan, Szaweł zbiegł z miasta!”. Siadamy na twardych ławach obłaskawionych kocami. Przed nami długa hala magazynu. Na podłodze stosy kartonów. Coś jak melina zbieraczy makulatury. W katach złom. Stare meble. Barnaba (Paweł Wolak), Rebeka (Anita Poddębniak), Samuel (Tomasz Sobczak) i Ruben (Lech Wołczyk) uszczelniają kartonami ściany obite wełna mineralną. Opowiadają o Szawle, który ich wkurza. Chodzi i głosi ewangelię. Scena pulsuje od światła. Każdą z nich oplata ta sama tęskna melodia: bębenek, saksofon, harmonia. Chrześcijan prześladuje rzymska policja. Rewizje. Legitymowanie. Bicie. Ofiary przypominają bezdomnych z naszych ulic. Policjanci zawodowych ochroniarzy. Obserwujemy dwie historie. Rozpaczliwą walkę o przetrwanie ludzi, którzy obcowali z wcielonym Bogiem, ale nie potrafią jak Szymon/ Piotr (Bogdan Grzeszczak) rozstać się z realiami dawnego życia. Nawet jeśli Chrystus powiedział im: „Ty jesteś skała!”. Szymon, Barnaba – żaden z nich nie pojmuje, co znaczy zawierzyć Bogu? I jest druga historia – Szawła, mordercy chrześcijan. To paradoks. Ale to on stał się Pawłem. Apostołem Boga, miłości. Pierwszym, który uczy wiary ludzi, którzy żywego Jezusa spotkać już nie mogli. Jak my. Urbański i Głomb stawiają w scenografii najprawdziwszego, niemal nieteatralnego świata – śmietnika pytanie ważne. Co mają zrobić ci, którzy nie widzieli? Jakiej ofiary wymaga miłość Boga. Czy Szaweł postąpił słusznie, idąc na śmierć za wiarę? Czy słusznie odtrącił miłość Druzylli (Katarzyna Dworak), aby żądzą nie mącić głoszenia miłości Bożej? Prawda Boga Bardzo gęsty tekst. „Nie zobaczy piękna, kto miał krew na rekach” – krzyczy Barnaba do Szawła. Czy Bóg może do nas przemawiać ustami zbrodniarza? „Gdybym miłości nie miał, byłbym jak miedź brzęcząca” – odpowiada niemal bezradnie Szawł. Nawet gdy przemieni wodę w wino, nie uwierzą mu. Prawda Boga i prawda człowieka nie są tożsame. Szaweł ginie. Trzeba dokonać wyboru. Czy zniszczyć listy, które pisał do nowych gmin w Grecji, czy ocalić? Listy zapowiadają zagładę kultury Żydów. Gaśnie światło. Zrezygnowana grupka chrześcijan siada. I wtedy Barnaba niespodziewanie dla siebie samego zaczyna czytać list Szawła o miłości. Zapada ciemność. To list do nas. Magia tekstu Urbańskiego i reżyserskiej roboty Głomba ma zapach, fakturę i – w przeciwieństwie do „Pasji” Gibsona – nawet uwiera w zadek. Pomysł aby ukazać pierwszych chrześcijan we współczesnej scenografii, okazał się niezwykle skuteczny estetycznie i intelektualnie. Błyskotliwy tekst i świetne role. Dworak, Chabior, Bluszcz, Wolak – kreacje! Mój najpiękniejszy Wielki Czwartek. Leszek Pułka, Gazeta Wyborcza – Wrocław, 10 – 12 kwietnia 2004.

zobacz więcej...